دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست