دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست