دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست