دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند