دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد