دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد