دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد