دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت