دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست