دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست