دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت