دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است