دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت