دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد