دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت