دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است