دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد