دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت