دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد