دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند