گفتار اندر آفرینش ماه
چراغست مر تيره شب را بسيچ ببد تا توانى تو هرگز مپيچ
چو سى روز گردش بپيمايدا شود تيره گيتى بدو روشنا
پديد آيد آنگاه باريك و زرد چو پشت كسى كو غم عشق خورد
چو بيننده ديدارش از دور ديد هم اندر زمان او شود ناپديد
دگر شب نمايش كند بيشتر ترا روشنايى دهد بيشتر
بدو هفته گردد تمام و درست بدان باز گردد كه بود از نخست
بود هر شبانگاه باريكتر بخورشيد تابنده نزديكتر
بدينسان نهادش خداوند داد بود تا بود هم بدين يك نهاد
(مَ دِ) (اِ.) سبو، کوزه شکسته.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- خوانده شده.
۲- انتخاب شده.
(مَ) (ص.)
۱- فقیر، درمانده، بدبخت.
۲- خسیس.
(~. کَ دَ) (مص م.)
۱- بدبخت کردن.
۲- غمگین کردن.
(مُ دَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- برابر و هموار گردیده (مکان)، ویران شده، منهدم گشته.
۲- در فارسی: نابود.
۳- مجاب، مغلوب. ؛خسته و ~: (عا.) خسته و کوفته.
(مَ یا مِ) [ ع. ] (اِ.) دستار و عمامه. ج. منادیل.
(مُ ذِ) [ ع. ] (اِفا.) آگاه سازنده، ترساننده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) نذر شده، عهد و پیمان شده.
(مُ زَ جِ) [ ع. ] (ص.) رانده شده، ترسانده شده.
(مُ زَ حِ) [ ع. ] (اِفا.) دور شونده از اصل.
(مُ زَ عِ) [ ع. ] (اِفا.) پریشان، ناراحت، بی آرام.
(مَ زِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- خانه، سرای.
۲- جای فرود آمدن. ج. منازل.
(مُ زَ) [ ع. ] (اِمف.) فرو فرستاده شده، فرود آمده. ؛ وحی ~ وحی ای که از جانب خداوند نازل شده.
(مَ زِ. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) اقامت کردن، ساکن شدن.
(مَ زِ لَ) [ ع. منزله ] (اِ.)
۱- مقام، درجه.
۲- حرمت، احترام.
(~.) [ ع - فا. ] (اِ.) جای فرود آمدن، منزل.
(مُ نَ زَّ) [ ع. ] (اِمف.) پاکیزه، مقدس.
(مُ نَ زِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- پاک کننده.
۲- پاک داننده.
۳- در تصوف: سالکی که ذات حق را به صفت تنزیه شناسد و از حیثیت ظهور در مناظر ندیده و ندانسته باشد.
(مُ زَ) [ ع. ] (اِفا.) گوشه نشین، گوشه - گیر.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) سوق یابنده، کشانیده.
