دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست

گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست

در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست

آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست

عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست

فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست

شاهنامه فردوسی - رسيدن زال به نزديك سام

حافظ, حافظ شیرازی, دیوان حافظ, دیوان حافظ شیرازی, روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست, شعر, شعر پارسی, شعر حافظ, شعر فارسی, غزل, غزل حافظ, غزلیات دیوان حافظ, فال حافظ

بدون نظر

در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید

حافظ ز دیده دانه اشکی همی‌فشان
باشد که مرغ وصل کند قصد دام ما
«حافظ»

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

شاهنامه فردوسی – تاخته كردن افراسياب بر ايران زمين

شاهنامه فردوسی – تباه شدن روزگار جمشيد

شاهنامه فردوسی – پرسيدن فريدون نژاد خود را از مادر

شاهنامه فردوسی – بند كردن فريدون ضحاك را

شاهنامه فردوسی – پژوهش كردن موبدان از زال

شاهنامه فردوسی – پاسخ دادن شاه يمن جندل را

شاهنامه فردوسی – آمدن سام به ديدن رستم

شاهنامه فردوسی – رفتن كاوس به مازندران

فرهنگ معین

واژه مورد نظر خود را جستجو کنید

پراکوه

(پَ) (اِمر.) = براکوه: آن جای از کوه که عمیق است و آب به سوی آن سرازیر شود.

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.