دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
جان غربت زده را زود به پابوس وطن
می‌رساند نفس برق سواری که مراست
«صائب تبریزی»
(بَ رُ وَ) (ص.) پاچه ورمالیده، ناقُلا.
(بَ) (مص مر.)
۱- جمع آوری محصول.
۲- صبر، بردباری.
۳- پیشرفت و ترقی.
۴- عمل گرفتن چیزی قبل از موقع پرداخت یا تقسیم.
(~. کَ دَ)(مص م.)۱ - درو و جمع آوری محصول.
۲- تحمل کردن.
۳- تصور کردن، تصور.
(بَ تَ) (مص م.)
۱- بلند کردن
۲- تحمل کردن.
۳- گرفتن.
۴- دزدیدن.
۵- از میان بردن.
۶- فراگرفتن.
(بُ) (ص مر.)
۱- بارکش.
۲- شکیبا.
(~.)(حامص.)۱ - بارکشی.
۲- صبر، شکیبایی.
(بَ. دَ مَ دِ) (ص فا.)
۱- دمنده.
۲- طلوع کننده.
۳- پیدا شونده.
(~. دَ دَ) (مص ل.)
۱- دمیدن.
۲- طلوع کردن.
۳- پدید شدن.
(~. دَ دِ) (ص مف.)
۱- دمیده.
۲- طلوع کرده.
۳- پدید شده.
(بُ دَ) [ په. ] (مص م.)
۱- پیروز شدن.
۲- تحمل کردن.
(بَ دَ) (اِ.) تپه، پشته.
(بَ دِ) [ په. ] (ص.)
۱- غلام، کنیز.
۲- اسیر.
(بَ) (اِ.) اسب تندرو.
(بَ دَ) (اِ.) چیستان، معما.
(بَ دِ) (حامص.)
۱- بندگی، غلامی.
۲- اسارت.
(بَ. دَ) (مص ل.) دور گشتن از راه اصلی.
(بَ رِ) (حامص.) رسیدگی، تحقیق.
(بَ. رِ دَ) (مص ل.) تحقیق کردن.
(بَ رَ رَ یا رِ) (اِ.) [ ع. برره ] ؛ ج. بار؛ نیکوکاران، صالحان.
(بَ رْ رَ وِ شْ)(ص.)مؤمن، گرونده. ج. برروشنان.
