دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
بازآ که چشم بد ز رخت دفع می‌کند
ای تازه گل که دامن از این خار می‌کشی
«حافظ»
(~.)(ص مر.)تندخو، زشت خوی.
(~. دِ) (ص مر.)
۱- بزدل، ترسو.
۲- بدگمان.
(بَ) [ ع. ] (اِ.) ماه شب چهارده، ماه کامل.
(بَ) (ص مر.) وحشی، سرکش.
(بَ رَ ق ِ) [ ع. بدرقه ]
۱- (اِ.) راهنما، راهبر.
۲- (اِمص.) مشایعت.
(بَ رِ) [ ع. بدره ] (اِ.) همیان، کیسه پول.
(بِ) (اِ.) وداع، خداحافظی.
(~. گُ تَ) (مص ل.) خداحافظی ک ردن.
(~.) (ص.) بدقیافه، زشت، دارای وضع ظاهری ناخوشایند.
(بَ زَ رِ) (ص مر.)ترسو، بددل.
(بَ دَ) (اِ.) وجب.
(بِ دَ. شُ دَ) (مص ل.) بدست آمدن، حاصل شدن.
(بَ. س ِ) (ص فا.) بداندیش، بدخواه.
(~.) (ص.) بداقبال، آن که اغلب حوادث ناگوار در زندگی اش رخ می‌دهد. مق. خوش شانس.
(بِ) [ ع. ] (ص.) تازه، نوآیین. ج. ابداع، بِدَع.
(بِ عَ) [ ع. بدعه ] (اِ.) نوآوری، به ویژه رسم یا آیین تازه‌ای که مورد پذیرش قرار نگرفته یا مخالف سنت پذیرفته شده باشد.
(بَ. عُ نُ) (ص مر.) بدخلق، بدرفتار.
(~. ق ِ لِ) [ فا - تر. ] (ص مر.) بهانه گیر، بدسلوک.
(بَ دَ) [ ع. ] (ص.) کریم، شریف. ج. ابدال، بدلا.
(بَ دَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- هر چیزی که به جای دیگری واقع شود.
۲- عوض، جانشین. ج. بُدلا.
