دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
سر تسلیم من و خشت در میکده‌ها
مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت
«حافظ»
(دَ) (اِمر.) طرف بالاتر.
(اِ.) = بالال: نک پالار.
(اِفا.)
۱- بالارونده.
۲- آسانسور.
(اِ.) دهلیز خانه.
[ فر. ] (اِ.)
۱- تعادل.
۲- دستگاهی برای اندازه گیری جرم یا وزن، ترازو. (فره).
۳- حالتی در یک واکنش شیمیایی که در آن واکنش دهنده‌ها و فرآورده‌های واکنش از قوانین پایستگی جرم و بار پیروی کنند، موازنه. (فره).
(اِمر.)
۱- پوششی که هنگام خواب بر روی خود اندازند، لحاف.
۲- جامه‌ای که روی لباس‌های دیگر پوشند.
(لِ) [ فر. ] (اِ.) یکی از هنرهای ترکیبی و آن تجسم و نمایش یک موضوع است به وسیله نوعی رقص علمی و حرکات مشکل همراه با موزیک.
(بِ تَّ) [ ازع. ] (ق.) تبعاً، درنتیجه.
(لِ یَ) [ فر. ] (اِ.) رقاصه حرفه‌ای.
(لِ) (اِمص.) نمو، بالیدن.
(~.) [ تر - مغ. ] (اِ.) واحد مقیاس برای زر و سیم.
(~.) (اِ.) = بالشت: وسیله‌ای به شکل کیسه چهارگوش که آن را با ماده نرمی مثل پر، پنبه، پشم شیشه یا اسفنج پر کرده و در هنگام خواب یا استراحت سر را روی آن می‌گذارند، متکا، مسند.
(بِ طَّ) [ ازع. ] (ق.) طبعاً، از روی سرشت.
(بِ لْ عَ) [ ازع. ] (ق.) برعکس، به عکس.
(لَ) (اِ.): نک پالغ.
(لِ) [ ع. ] (ق.) افزون، بیش.
(~.) [ ع. ] (اِفا.)
۱- به حد بلوغ رسیده.
۲- رسا.
(بِ لْ فَ) [ ازع. ] (ق.) فرضاً، از روی فرض.
(بِ لْ فِ) [ ع. ] (ق.) فعلاً، اکنون.
(بِ لْ قُ وِّ) [ ع. بالقوه. ] (ق.) به قوت، به حالت قوت. مق بالفعل.
