دوستان دخترِ رَز توبه ز مستوری کرد
شد سویِ محتسب و کار به دستوری کرد
آمد از پرده به مجلس عَرَقَش پاک کنید
تا نگویند حریفان که چرا دوری کرد
مژدگانی بده ای دل که دگر مطربِ عشق
راهِ مستانه زد و چارهٔ مخموری کرد
نه به هفت آب، که رنگش به صد آتش نرود
آن چه با خرقهٔ زاهد، مِی انگوری کرد
غنچهٔ گُلبُنِ وصلم ز نسیمش بِشِکُفت
مرغ خوشخوان طرب از برگِ گلِ سوری کرد
حافظ افتادگی از دست مده زان که حسود
عِرض و مال و دل و دین در سرِ مغروری کرد
آبی که مرا نزد بزرگان جهان بود
خوش خوش همه بر باد غم عشق تو دادم
«انوری»
(س ِ) [ ع. ] (اِفا.) گستراننده، فراخی دهنده.
(س ِ) [ ع. ] (ص.) بلند، دراز.
(لُ) (اِ.) نوعی شیرینی که با نشاسته و شکر و مغز گردو به شکل لوله درست می‌کنند و به نخ می‌کشند.
(مِ) [ تر. ] (اِ.)
۱- چاپ روی پارچه.
۲- عکس چاپ شده.
(مِ) [ تر - فا. ] (ص.)
۱- چاپی.
۲- کنایه از: ساختگی، قلابی.
(بِ مِ هی تَ لا) [ ع. ] (شب جم.) به نام خدا که والاست.
[ ع. ] (اِ.) نوعی از بیماری مقعد و بینی ؛ ج. بواسیر (مفرد کم استعمال است.)
(سُ) (اِ.) خمیازه، دهن دره.
[ فر. ] (اِ.) دستگاهی است برای اندازه گیری وزن‌های سنگین تجاری، قپان.
[ فر. ] (اِ.) باکتری دراز اندام و کشیده.
(مِ) (اِ.) روسری زنان، چارقد.
(اِ.) میوه، میوه درخت.
(شَ رَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) شرافتمند، شریف، بزرگوار. مق. بی شرف.
(لُ) [ تر. ] (اِ)
۱- کلاه.
۲- مجازاً به معنی مهریه.
[ تر. ] (ص مر. اِمر.) سردار، سالار.
(ش ِ) (اِ.) یکی از پرندگان شکاری کوچکتر از باز، با چشمانی زرد رنگ، که رنگ پشتش خاکستری تیره و شکمش سفید با لکه‌های حنایی است. قرقی، قوش.
(شُ) (ص مر.) باعظمت، باابهت.
(اِمر.) کلوپ، جایی برای ورزش و تفریح.
[ تر. ] (ص. اِ.) سرور، رئیس، سردسته، سردار.
(ص ِ) (اِفا. ص.) بیننده، بینا.
