به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
پرده مطربم از دست برون خواهد برد
آه اگر زان که در این پرده نباشد بارم
«حافظ»
(بَ رُ وَ) (ص.) پاچه ورمالیده، ناقُلا.
(بَ) (مص مر.)
۱- جمع آوری محصول.
۲- صبر، بردباری.
۳- پیشرفت و ترقی.
۴- عمل گرفتن چیزی قبل از موقع پرداخت یا تقسیم.
(~. کَ دَ)(مص م.)۱ - درو و جمع آوری محصول.
۲- تحمل کردن.
۳- تصور کردن، تصور.
(بَ تَ) (مص م.)
۱- بلند کردن
۲- تحمل کردن.
۳- گرفتن.
۴- دزدیدن.
۵- از میان بردن.
۶- فراگرفتن.
(بُ) (ص مر.)
۱- بارکش.
۲- شکیبا.
(~.)(حامص.)۱ - بارکشی.
۲- صبر، شکیبایی.
(بَ. دَ مَ دِ) (ص فا.)
۱- دمنده.
۲- طلوع کننده.
۳- پیدا شونده.
(~. دَ دَ) (مص ل.)
۱- دمیدن.
۲- طلوع کردن.
۳- پدید شدن.
(~. دَ دِ) (ص مف.)
۱- دمیده.
۲- طلوع کرده.
۳- پدید شده.
(بُ دَ) [ په. ] (مص م.)
۱- پیروز شدن.
۲- تحمل کردن.
(بَ دَ) (اِ.) تپه، پشته.
(بَ دِ) [ په. ] (ص.)
۱- غلام، کنیز.
۲- اسیر.
(بَ) (اِ.) اسب تندرو.
(بَ دَ) (اِ.) چیستان، معما.
(بَ دِ) (حامص.)
۱- بندگی، غلامی.
۲- اسارت.
(بَ. دَ) (مص ل.) دور گشتن از راه اصلی.
(بَ رِ) (حامص.) رسیدگی، تحقیق.
(بَ. رِ دَ) (مص ل.) تحقیق کردن.
(بَ رَ رَ یا رِ) (اِ.) [ ع. برره ] ؛ ج. بار؛ نیکوکاران، صالحان.
(بَ رْ رَ وِ شْ)(ص.)مؤمن، گرونده. ج. برروشنان.
