به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
نور عشق از رخنهٔ دل بر سرای جان دمید
پرتوی در کلبه ام از روزنی افتاده است
«رهی معیری»
(بَ. اِ) [ فا - ع. ] (ق.) کلاً، به تمامی.
(بَ عَ) [ ع. براعه ] (مص ل.) = برائت:
۱- برتری و کمال از حیث زیبایی و دانش.
۲- پاک شدن از عیب و تهمت.
۳- خلاص شدن از وام و دین.
(~ِ اِ تِ) [ ع. ] (اِمر.)آن است که شاعر یا نویسنده در ابتدای شعر یا نوشته خود، عباراتی را بیآورد که خواننده از همان آغاز دریابد که با چه نوعی از نوشته یا شعری سر و کار دارد.
(بَ. اُ دَ) (مص ل.) از میان رفتن، از بین رفتن.
(~. اَ تَ) (مص م.)
۱- بالا بردن پرچم.
۲- بنا کردن ساختمان.
(بُ) (ص.) خشمگین، عصبانی.
(~.) (اِ.)
۱- اسب تیزرو.
۲- مرکب رسول الله.
(بَ رَّ) [ ع. ] (ص.) درخشان، درخشنده.
(بُ. شُ دَ) (مص ل.) خشمگین شدن، با خشم به کسی نگاه کردن.
(بُ رّ) (ص.) دارای خاصیت یا توانایی بریدن.
(بَ اَ تَ) (مص م.)۱ - از بین بردن.
۲- سرنگون کردن.
۳- سنجیدن.
(~. کَ دَ) (مص م.)
۱- وارسی کردن، سنجیدن.
۲- نگریستن، دقت کردن.
(بِ) [ انگ. ] (اِ.) نوعی مشروب انگلیسی.
(بِ) [ فر. ] (اِ.) آب شش.
(بِ) [ فر. ] (اِ.) = برانکارد: تختی که بیماران و مجروحان را روی آن می‌خوابانند و حمل می‌کنند.
(~. اَ تَ)(مص م.) تحریض کردن، تحریک کردن.
(~. اَ تَ) (ص مف.) تحریک شده، تحریض گردیده.
(بِ رّ) (ص.) بی سواد، عامی.
(بِ وُ) [ فر. ] (صت.) آفرین، مرحبا.
(بَ یِ) (حراض.)
۱- به علت، به سبب، به جهت (تعلیل را رساند).
۲- به خاطر.
۳- به منظور (در بیان هدف و مقصود از چیزی).
۴- در برابر (در بیان برابری و تقابل ارزش و مقدار چیزی).
۵- در مدت زمان، به مدت.
۶- نسبت ...
