به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
بیا ای ساقی گلرخ بیاور باده رنگین
که فکری در درون ما از این بهتر نمی‌گیرد
«حافظ»
(~. رَ تَ) (مص ل.) تلف شدن، ضایع گشتن.
(~. رَ تَ یا تِ) (ص مف.) نابود شده.
(~. تَ) (مص م.) خراب کردن.
(~. دِ سَ. نِ دَ) (مص م.) دلسرد کردن، نومید ساختن.
(بَ. خُ. بَ تَ) (مص ل.) به خود نسبت دادن، تظاهر کردن.
(بَ. دَ. نِ شَ تِ)(ص.) محتاج، نیازمند.
(بَ دَ) (ق.) حاضر، آماده.
(بُ. زَ دَ) (مص م.) برهم زدن و زیر و رو کردن ورق‌ها پیش از بازی.
(بَ. سَ. مَ دَ)(مص ل.)
۱- غلبه یافتن، پیروز شدن.
۲- به پایا ن رسیدن.
۳- برتری یافتن.
(~. سَ. وَ دَ) (مص م.) برتر داشتن.
(~. سَ)(حر اض.)علاوه بر، اضافه بر.
(بَ. کَ. زَ دَ) (مص ل.)
۱- به او اعتناء کردن، به او توجه کردن.
۲- یورش بردن، حمله کردن.
(~. کَ. گِ رِ تَ) (مص ل.) او را مقصر دانستن.
(بَ. گَ دَ. گِ رِ تَ)(مص م.) به عهد گرفتن.
(بَ) [ ع. ] (مص م.) خلق کردن، آفریدن، از عدم به وجود آوردن.
(بُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) به شدن، نیک شدن، شفا یافتن از مرض.
۲- (اِ مصِ.) بهی، بهبود.
(بَ. دَ) (مص ل.) استراحت کردن، آسایش یافتن.
(~. شُ تَ) (مص ل.) خشمگین شدن، غضبناک گردیدن.
(~. مَ دَ) (مص ل.)
۱- بالا آمدن.
۲- طلوع کردن.
۳- طول کشیدن.
۴- بالغ شدن.
۵- روا شدن.
۶- حاصل شدن
۷- گذشتن.
۸- توان مقابله و رویارویی داشتن.
(~. وَ یا وُ) (مص مر.) تخمین زدن، تعیین ارزش چیزی بطور تقریبی.
