به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد
«حافظ»
[ ع. ] (اِ.) غریزه جنسی، نیروی شهوت.
(اِ.) ظرف، آوند.
(هِ) [ ع. ] (ص.)
۱- روشن، تابان.
۲- آشکار، هویدار.
(هَ)
۱- (اِمر.) به اتفاق، با یکدیگر.
۲- (ص مر.) مجتمع، متحد.
(هِ) (اِ.) تالاب، آبگیر.
(اِ.)
۱- چوبدستی کلفت که شبانان و شتربانان بر دست گیرند.
۲- بازو.
(ص مر.) آن که دارای هوش قوی است، هوشمند.
(هَ) (اِ.) مردمک چشم.
(هَ دَ) (مص م.) شکنجه کردن، آزاردن.
(وَ) [ په. ] (اِ.)
۱- پذیرفتن سخن.
۲- یقین، اعتقاد.
(وِ) (ص مر.) متین، وزین.
(اِ.) خراج، مالیات.
(پیش.) = واژ. باز: بر سر اسماء آید به معنی قلب و عکس و دیگرگونی: باژگونه، باژگون.
(رَ) (اِ.) = بازرنگ:
۱- پستان بند زنان.
۲- سینه بند کودکان.
(ژِ)(ص مر.)سرنگون، وارون. باژگونه و بازگونه و واژگونه و واژگون و باشگون و باشگونه نیز گفته می‌شود.
[ انگ. ] (اِ.) مخزن سوخت موتور در اتومبیل، موتور و...
(اِ.)
۱- ترس، بیم، پروا.
۲- نگرانی.
(تِ) [ فر. ] (اِ.) میکروب ؛ موجود ریز ذره بینی که با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شود.
(~. یُ لُ) [ فر. ] (اِ.) شاخه‌ای از علم میکروب شناسی که به بررسی باکتری‌ها و راه‌های مقابله با آن‌ها یا استفاده از آن‌ها می‌پردازد، باکتری شناسی.
(کِ رِ) [ ع. باکره ] (ص.) دختر، دوشیزه.
