به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
تختهٔ مشق نقشها کرده است
همچو آیینه، لوح ساده مرا
«صائب تبریزی»
(س ِ) [ ع. ] (اِفا.) گستراننده، فراخی دهنده.
(س ِ) [ ع. ] (ص.) بلند، دراز.
(لُ) (اِ.) نوعی شیرینی که با نشاسته و شکر و مغز گردو به شکل لوله درست می‌کنند و به نخ می‌کشند.
(مِ) [ تر. ] (اِ.)
۱- چاپ روی پارچه.
۲- عکس چاپ شده.
(مِ) [ تر - فا. ] (ص.)
۱- چاپی.
۲- کنایه از: ساختگی، قلابی.
(بِ مِ هی تَ لا) [ ع. ] (شب جم.) به نام خدا که والاست.
[ ع. ] (اِ.) نوعی از بیماری مقعد و بینی ؛ ج. بواسیر (مفرد کم استعمال است.)
(سُ) (اِ.) خمیازه، دهن دره.
[ فر. ] (اِ.) دستگاهی است برای اندازه گیری وزن‌های سنگین تجاری، قپان.
[ فر. ] (اِ.) باکتری دراز اندام و کشیده.
(مِ) (اِ.) روسری زنان، چارقد.
(اِ.) میوه، میوه درخت.
(شَ رَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) شرافتمند، شریف، بزرگوار. مق. بی شرف.
(لُ) [ تر. ] (اِ)
۱- کلاه.
۲- مجازاً به معنی مهریه.
[ تر. ] (ص مر. اِمر.) سردار، سالار.
(ش ِ) (اِ.) یکی از پرندگان شکاری کوچکتر از باز، با چشمانی زرد رنگ، که رنگ پشتش خاکستری تیره و شکمش سفید با لکه‌های حنایی است. قرقی، قوش.
(شُ) (ص مر.) باعظمت، باابهت.
(اِمر.) کلوپ، جایی برای ورزش و تفریح.
[ تر. ] (ص. اِ.) سرور، رئیس، سردسته، سردار.
(ص ِ) (اِفا. ص.) بیننده، بینا.
