به آبِ روشنِ می عارفی طهارت کرد
عَلَی الصَّباح، که میخانه را زیارت کرد
همین که ساغرِ زَرّینِ خور، نهان گردید
هِلال عید به دورِ قدح اشارت کرد
خوشا نماز و نیازِ کسی که از سرِ درد
به آبِ دیده و خونِ جگر طهارت کرد
امام خواجه، که بودش سرِ نمازِ دراز
به خونِ دخترِ رَز خرقه را قِصارت کرد
دلم ز حلقهٔ زلفش به جان خرید آشوب
چه سود دید ندانم که این تجارت کرد
اگر امامِ جماعت طلب کند امروز
خبر دهید که حافظ به می طهارت کرد
دگر ز جان من ای سیمبر چه می خواهی؟
ربوده‌ای دل زارم دگر چه می خواهی؟
«رهی معیری»
( اَ )
۱- (اِ.) آن چه که باعث انگیزش و تحریک باشد، محرک، انگیزه.
۲- (اِفا.) در ترکیب به جای اسم فاعل نشیند: اسف انگیز، غم انگیز، شورانگیز.
(اَ زِ) (اِمص.) تحریک، ترغیب، تحریض.
(اَ زِ) (اِمر.) باعث، سبب.
(اَ یُ) [ فر. ] (اِ.) تفتیش عقاید.
( اَ ) (اِ.) نک اِنگُل.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ ناب ؛ چهار دندان نیش.
(اَ نِّ یَُ) [ ع. انیه ] (مص جع.) هستی، وجود؛ ج. انیات.
(~.) (اِمر.)
۱- (اِ.) نام فرشته‌ای در دین زردشتی.
۲- نام روز سی ام از هر ماه خورشیدی.
( اَ ) (اِمر.) غیر ایرانی.
( اَ ) [ ع. ] (ص.) همدم، همنشین.
(اَ نِ) (اِ.)
۱- افسانه.
۲- گفتار و سخن بیهوده.
(اَ) [ ع. ] (ص.)
۱- خوش آیند.۲ - شگفت - آور.
(اَ مِ ش ِ) [ انگ. ] (اِ.) شیوه‌ای در فیلمسازی که در آن با گرفتن عکس‌های پی در پی از عروسک، نقاشی، نوشته و مانند آن تصویر متحرک تهیه شده و فیلم ساخته می‌شود، تصاویر متحرک، پویانمایی.
(اَ نِ) [ ع. ] (اِ.) ناله، آواز سوزناک، آنین هم گویند.
( اَ ) (صت.) برای اظهار نفرت و کراهت به کار آرند.
(اِ) [ ع. ] (اِ.) پوست، پوست دباغی نشده.
(اِ بَ) [ ع. اهابه ] (مص ل.) بانگ زدن، ترساندن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ اهل ؛ ساکنان، مردمان، کسان.
(اِ نَ) [ ع. اهانه ] (مص م.) توهین کردن، تحقیر کردن.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) فرود آوردن، هبوط دادن.
