رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل
که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را
«حافظ»
(~. نِ) (اِمر.)= مرده - شورخانه: جایی که مرده شوی مرده را شست و شو و غسل دهد، غسال خانه.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) رد شده، طرد شده.
(مَ دِ کِ) (اِمصغ.) = مرتیکه: مردک، برای توهین و تحقیر به کار می‌رود.
(مَ) (اِمر.) جشنی بود در ایران باستان که در پنج روز آخر اسنفدارماه بر پا می‌شد. در این پنچ روز زنان بر مردان مسلط بودند و هر آرزویی که می‌کردند تحقق می‌یافت ؛ از این رو آن را مردگیران گفتند.
(مَ) (حامص.)
۱- مرد بودن، رجولیت.
۲- آراستگی به صفات نیک انسانی.
۳- شجاعت، دلاوری.
۴- توانایی انجام امور جنسی را با زن داشتن.
(مَ) [ ع. ] (ص.)
۱- ناکس، سفله.
۲- فرومایه، پست.
(مُ) (اِ.) مقعد. سوراخ مقعد.
(مَ) [ په. ] (اِ.) سرحد، کناره.
(~.) (اِ.) شرابی که از گندم و گاورس و جو سازند، بوزه.
(مَ زُ) (اِمر.) مملکت، کشور.
(مِ) [ معر. ] (اِ.) ناودانی که آب جمع شده در کشتی به وسیله آن به دریا ریزد.
(مَ) (اِمر.) نگهبان مرز.
(~. بَ) (حامص.) تقسیم کردن زمین کشاورزی به قطعات مختلف.
(مَ زَ) (ا.) جهنم، دوزخ. مرزغن و مرغزن هم گفته شده.
(مُ زَ دَ یا دِ) (ص فا.) جماع کننده ؛ ج. مرزندگان.
(مَ زَ) (اِ.) = مرزنجوش: گیاهی است سبز و خوشبو با شاخه‌های بلند و گل‌های کبود و برگ‌هایی که مانند گوش موش است.
(مَ زِ) (اِ.) گیاهی است یکساله از تیره نعناعیان که دارای ساقه‌های متعدد و به رنگ مایل به قرمز است. برگ‌های آن نرم و متقابل و تقریباً بدون دمبرگ و باریک و نوک تیز و پوشیده از کرک و دارای ...
(مَ) (اِ.) زمینی است که برای زراعت آماده کرده باشند.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) روزی داده شده.
(مَ یا مُ رَ) (مص ل.) جماع کردن.
