رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
به هر منزل که رو آرد خدا را
نگه دارش به لطف لایزالی
«حافظ»
(مُ دِ عَ) [ ع. مخادعه ] (مص م.) یکدیگر را فریب دادن.
(مَ رِ) [ ع. ] (اِ.) جِ مخرج. هزینه، هزینه زندگی.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) جِ مخراق.
(مُ) [ ع. مخازاه ] (مص م.)
۱- به ذلت افکندن.
۲- رسوا کردن.
(مَ زِ) [ ع. ] (اِ.) جِ مخزن. خزانه‌ها، گنجینه‌ها.
(مُ ص) [ ع. ] (اِفا.) دشمنی کننده، دشمن.
(مُ ص مَ) [ ع. ] (مص ل.) نک مخاصمه.
(مُ ص مِ) [ ع. مخاصمه ] (مص ل.) دشمنی کردن، جنگیدن.
(مَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- درد زایمان.
۲- شتران آبستن.
(مُ ض رَ) [ ع. مخاضره ] (مص م.) میوه‌های سبز نارسیده بر درخت را فروختن.
(مُ) [ ع. ] (اِ.) پوشش منفذدار و مرطوب حفره‌های داخلی برخی اندام‌ها.
(مُ طَ) [ ع. ] (اِمف.) کسی که با او سخن می‌گویند.
(مُ طِ) [ ع. ] (اِفا.) آنکه خود را به خطر اندازد.
(مُ طَ رَ یا رِ) [ ع. مخاطره ] (مص ل.) خود را به خطر افکندن.
(مَ فَ) [ ع. مخافه ] (مص ل.) ترس، هراس.
(مَ لِ) [ ع. ] (اِ.) جِ مخلب ؛ چنگال‌ها.
(مُ لَ) [ ع. مخاله ] (مص ل.) گمان بردن.
(مُ لَّ) [ ع. مخاله ]
۱- (مص ل.) دوستی کردن با هم.
۲- (اِمص.) دوستی.
(مُ لَ یا لِ سَ) [ ع. مخالسه ]
۱- (مص ل.) شتاب کردن، عجله کردن.
۲- (اِمص.) شتاب، عجله.
(مُ لَ صَ) [ ع. مخالصه ] (مص ل.) دوستی خالص و بی ریا.
