رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
بیا ای ساقی گلرخ بیاور باده رنگین
که فکری در درون ما از این بهتر نمی‌گیرد
«حافظ»
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) اندوهگین.
(مُ س) [ ع. ] (اِفا.) نیکوکار.
(مُ سَ) [ ع. ] (اِمف.) احسان شده. ج. محسنین.
(مُ حَ سَّ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- نیکوساخته، زینت داده.
۲- تحسین شده.
(مُ حَ سَّ) [ ع. ] (اِمف.) جِ محسنه. صفات نیکو، کارهای نیک.
(مُ سَ نَ یا نِ) [ ع. محسنه ] (اِمف.) مؤنث محسن.
۱- زن احسان شده.
۲- خوبی، نیکی.
۳- صفت خوب، خصلت نیک. ج. محسنات.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) شمرده شده، به حساب آمده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) مورد حسادت واقع شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- دریغ خورنده.
۲- خیره چشم.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) حس شده، دریافت شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) جِ محسوسه ؛ اموری که با حواس پنجگانه ادراک شوند.
(مَ شَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جای گرد آمدن مردم.
۲- روز قیامت.
۳- در فارسی به معنی خیلی عالی، بی نظیر.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) برانگیخته شده، گردهم جمع شده.
(~. دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) با هم بودن، همراه بودن.
(~. شُ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.)
۱- گرد آمدن با کسی (کسانی) در روز قیامت.
۲- معاشر شدن.
(مُ حْ) [ ع. ] (اِمف.) کتابی که بر آن حاشیه نوشته شده.
(مُ حَ شّ) [ ع. ] (اِفا.) حاشیه نویسنده بر کتابی.
(مُ صَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- زراعت نادروه خشک شده.
۲- ریسمان محکم تافته.
۳- استوار، محکم.
(مُ ص) [ ع. ] (اِفا.) محاصره کننده.
(مُ حَ صِّ) [ ع. ] (اِفا.) آشکار، ظاهر.
