رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
کس به دور نرگست طرفی نبست از عافیت
به که نفروشند مستوری به مستان شما
«حافظ»
(پُ تُ پَ) (اِمر.) آشپزی.
(پُ. کَ دَ) (مص م.) پختن.
(پُ تَ) [ په. ]
۱- (مص م.) کنایه از: آماده کردن، مهیا ساختن.
۲- (مص ل.) با - تجربه و کارآزموده گشتن.
(پَ تِ) (اِ.) پنبه.
(پُ تِ) (ص مف.)
۱- رسیده.
۲- تمام، کامل.
۳- باتدبیر، آزموده.
خوار (~. خا) (ص مر.) مفت خور، راحت طلب.
(~.) (اِمر.) شرابی که با مقداری گوشت بره بجوشانند.
(~. خا) (حامص.) مفت خوری، راحت طلبی.
(~. کَ دَ)(مص م.)۱ - کامل کردن.
۲- آماده ساختن کسی برای انجام کاری.
(پُ تَ) (اِمر.) جوشانده گیاهان دارویی برای شستشوی بدن بیمار.
(پُ تِ)(حامص.)کنایه از: کارآزمودگی و باتجربگی.
(پَ)۱ - (اِمص.) ضعیف شدن.
۲- رنجور و غمگین شدن.
۳- (ص.)پژمرده.
۴- ناقص.
(پَ) (اِ.) عشوه، ناز، خرام.
(پَ دَ) (مص م.) رنجاندن، آزرده ساختن.
(پَ دَ) (مص ل.) پژمردن. نک بخسیدن.
(پَ دِ) (ص مف.) پژمرده.
(پَ) (ص.)
۱- پهن، پخت.
۲- پراکنده، پاشیده.
۳- منتشر.
(~ُ پَ) (ص مر.)
۱- تار و مار، پراکنده.
۲- پرت و پلا.
(پَ دِ) (ص مف.) پهن شده، کوفته شده.
(پُ) (اِ.)نک خرفه.
