رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
در جستجوی اهل دلی عمر ما گذشت
جان در هوای گوهر نایاب داده ایم
«رهی معیری»
(اِفا.) = پای آگیشنده:
۱- آن که به پای آویزد یا پیچد، پای پیچ، پای آهنج.
۲- مرگ که پای پیچ هر کس شود، مرگ محتوم.
(ص فا.) رقاص.
(حامص.) رقص، پایکوبی.
(اِفا.) = پای بافنده: جولاهه، بافنده.
(بَ. وَ دَ) (مص ل.) پایکوبی، رقص.
(بَ تَ) (مص ل.) فرار کردن، گریختن.
(خَ) (ص مف.) لگدکوب.
(ش ِ) ( اِ.)زمین پر از گل و لای که به سبب تردد مردم و حیوانات خشک و سخت شده باشد.
(تَ) (اِمص.) ایستادگی.
(اِمر.) کفش کن، درگاه.
(مُ) (اِمر.) نک پارنج.
(دَ) (مص ل.) گریختن، سرتافتن.
(کِ دَ) (مص ل.) از پا درآوردن.
(ص فا.) نک پاکوب.
(حامص.) = پاکوبی:
۱- عمل کوفتن پای بر چیزی.
۲- (کن.) رقص.
(ص فا.)
۱- پاینده، پایدار.
۲- محکم.
۳- گیاهی که بیش از یک یا دو سال باقی بماند.
(اِمر.)
۱- ته آب.
۲- بخش کم عمق آب.
۳- گرداب.
۴- راه و پله‌ای که از آن بتوان به ته چاه یا قنات رفت.
۵- گذرگاه.
۶- مقاومت و ایستادگی.
۷- کنایه از: موقعیتی که خطر تقریباً رفع شده باشد.
۸- گدار.
(اِمر.) سال گذشته.
( اِ.)
۱- آخر هر چیز.
۲- نهایت، انتها.
(مِ) (اِمر.) رساله‌ای که در پایان دوره تحصیلی می‌نویسند؛ تز.
