روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
نوای آسمانی آید از گلبانگ رود امشب
بیا ساقی که رفت از دل غم بود و نبود امشب
«رهی معیری»
(~.) (ص فا.) افسر نیروی دریایی که درجه او برابر با درجه سرتیپ است.
(~.) (اِمر.) صاحب منصب نیروی دریایی که درجه او برابر با درجه سپهبد است.
(دَ) (مص مر.)
۱- دریافتن، گرفتن چیزی.
۲- گرفتن پول، اخذ وجه.
(~. نَ وَ) (ص فا.)
۱- آن که با کشتی دریا را طی کند.
۲- ملاح.
(~. چِ) (اِمصغ.) دریای کوچکی که به اقیانوس راه ندارد.
(دَ کِ یا کَ) (ص فا.) = دریاکشنده: شراب خواری که دیر مست شود.
(~. کِ) (اِمر.) ساحل دریا، لب دریا.
(دِ) [ انگ. ] (اِمص.) = دریبلینگ: پیش بردن و عبور دادن توپ با ضربه‌های آهسته و در فاصله‌های کوتاه با استفاده از مهارت‌های ش خصی از مقابل بازیکن تیم مقابل.
(دَ دَ) (مص م.)
۱- پاره کردن.
۲- شکافتن، چاک کردن.
(دَ دِ) (ص مف.)
۱- پاره شدن.
۲- (ص.) (عا.) بی شرم، پررو.
(دَ دِ)(حامص.)
۱- پاره شدگی، پارگی.
۲- (عا.) بی شرمی.
(دِ یا دَ)(اِ.)۱ - افسوس، اسف.
۲- کلمه‌ای که در حسرت و افسوس استعمال شود.
(~. خُ دَ) (مص ل.) متأسف شدن، حسرت خوردن.
(~. تَ) (مص م.) مضایقه کردن چیزی از کسی.
(~.) (شب جم.) ای دریغا! ای افسوس.
(دِ رِ) [ انگ. ] (اِ.) مته برقی.
(دَ) (اِمر.)
۱- چهارچوب درِ خانه.
۲- چهار طرف در خانه.
(دَ زِ) (اِ.)
۱- فقر، تهیدستی.
۲- گدایی.
(دَ زِ) (حامص.)
۱- فقیری، بینوایی.
۲- گدایی.
(دَ) (اِ.) گدا، درویش.
