روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
دلا منال ز بیداد و جور یار که یار
تو را نصیب همین کرد و این از آن دادست
«حافظ»
(دَ قِ) [ ع. درقه ] (اِ.) سپر، سپری که از پوست گاومیش یا کرگدن درست کنند.
(دِ لِ) (اِ.) = درلیک: جامه کوتاه قد آستین کوتاه پیش باز؛ لباچه، صدره، شاماکچه.
(دِ رَ) [ یو. ] (اِ.)
۱- مسکوک نقره.
۲- واحد وزن معادل شش دانگ.
(~. گُ) [ یو - فا. ] (ص فا.) صراف.
(دَ) [ په. ] (اِ.)
۱- علاج، چاره.
۲- دوا، دارو.
(دَ دَ) (مص ل.) بیچاره شدن، ناتوان گشتن.
(دَ دِ) (ص مف.) ناتوان، فرومانده. ج. درماندگان.
(دَ دِ) (حامص.) بیچارگی، ناتوانی.
(دَ) (اِمر.) محل مداوا در بخش‌های مختلف بیمارستان که بیماران را سرپایی معاینه کنند و نسخه دهند، مطب در بیمارستان، بیمارستان کوچک که بیش از دو یا سه تخت ندارد.
(دِ رَ. سَ) [ یو - فا. ] (اِمر.) وزن یک درم.
(دُ مُ) (اِ.) نک دُلمُل.
(دِ یا دَ مَ نِ) (اِ.) گیاهی است خودرو با ساقه راست و محکم و برگ‌های ریز و بریده که در بیابان‌ها می‌روید، از بوته اش جاروب درست می‌کنند یا در تنورها و کوره‌ها می‌سوزانند، شیره اش نیز در طب ...
(دَ رَ) [ ع. ] (اِ.) چرک، ریم.
(دُ) [ تر. ] (اِ.) پرنده‌ای وحشی و حلال گوشت، با پاهای بلند، گردنِ دراز و دُم کوتاه. بیشتر در کنار آب‌ها می‌نشیند.
(~.) (اِ.) فوطه و دستار تافته و به هم پیچیده که بدان کسی را کتک زنند.
(دَ رَّ دَ یا دِ) (ص فا.) وحشی، پاره کننده.
(دَ. نَ فَ) [ فا - ع. ] (ق.) دردَم، فوری، بی درنگ.
(دَ. نَ وَدَ) (مص م.)
۱- درهم پیچیدن.
۲- سپری کردن.
۳- پیمودن، طی کردن راه.
(دَ. نِ وِ تَ) (مص م.) درنوردیدن.
(دِ رَ) [ په. ] (اِ.)
۱- توقف، سکون.
۲- آهستگی، کندی.
۳- آسایش، راحتی.
