روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
هر آن که کنج قناعت به گنج دنیا داد
فروخت یوسف مصری به کمترین ثمنی
«حافظ»
(~.) [ ع - فا. ] (ص فا. اِمر.)
۱- دارای درجه و رتبه.
۲- مدرج، دارای تقسیمات جزیی.
۳- فردی که دارای درجه نظامی است.
(دِ رَ) [ په. ] (اِ.) گیاه بزرگ و ستبر که دارای ریشه و ساقه و شاخه‌ها باشد. ج. درختان.
(~ِ سُ بِ) (اِمر.) نک دارکوب.
(~. چِ) (اِمصغ.)
۱- درخت کوچک.
۲- درخت کوچکی به ارتفاع یک تا پنج متر که معمولاً تنه مشخص ندارد و از قاعده منشعب است.
(~.) (حامص.) کاشت درخت یا درختچه، نهال کاری.
(دَ یا دِ رَ) (اِ.)
۱- فروغ، روشنایی.
۲- برق، آذرخش.
(دَ یا دِ رَ) (ص فا.) تابان، روشنی دهنده.
(دَ یا دِ رَ ش) (اِمص.)روشنی دادن.
(دَ یا دِ رَ شَ دِ) (ص فا.) تابنده.
(دَ یا دِ رَ شَ دِ) (حامص.) تابندگی، پرتوافکنی.
(دَ یا دِ رَ دَ) (مص ل.)
۱- روشن شدن.
۲- تابیدن.
(دَ رَ) (اِ.) = درهمی: واحد وزن معادل یک مثقال، مساوی هیجده قیراط و هفتاد و دو جو. بعضی آن را معادل یک درم دانسته‌اند.
(~.) (اِمر.) تقاضا، تقاضانامه.
(دَ. خا) (مص مر.) خواستن، خواهش.
(دَ. خُ) (ص فا.) مناسب، سزاوار.
(دَ. خُ) (ص مر.) نک درخور.
(دَ) [ په. ] (اِ.)
۱- رنج، آزار.
۲- ناخوشی، بیماری.
۳- محنت، اندوه.
(دُ رْ دْ) (اِ.) رسوب و ته نشستِ مایعات، به ویژه شراب.
(~.) (ص فا.) آن که جام باده را تا ته بنوشد.
(دَ) (ص مف.) = دردآلوده: دردناک، دردمند.
