روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
حدیث صحبت خوبان و جام باده بگو
به قول حافظ و فتوی پیر صاحب فن
«حافظ»
(دُ یّ) [ ع. ] (اِ.) جِ دخانیه ؛ اقسام توتون و تنباکو که برای دود کردن استعمال کنند.
(دُ خْ) [ په. ] (اِ.) دختر.
(دُ تَ) [ په. ] (اِ.)
۱- فرزند مادینه، بنت، دخت.
۲- دوشیزه، زن مرد ندیده.
(~. اَ دَ) (اِمر.) دختری که از شوهر دیگر یا زن دیگر باشد.
(~. نُ) (اِمر.) دوشیزه نوجوان.
(دُ تَ) (حامص.) دوشیزگی، بکارت.
(دُ خْ تَ دَ) (اِ.) نک دختراندر.
(دَ) (اِ.)
۱- آغاز، ابتداء.
۲- آغاز معامله.
۳- دستلاف.
(~.) (ص.) تیره و تاریک.
(~.) [ ع. ] (مص ل.) داخل شدن، درآمدن.
(دَ) [ ع. ] (اِ.) درآمد، عایدی.
(دُ لَ) [ ع. دُخلَه ] (اِ.) باطن، درون.
(دَ) [ په. ] (اِ.) دخمه.
(دَ مَ س) [ ع. دخمسه ] (مص م.) فریب دادن، گول زدن.
(دَ مِ) (اِ.) سردابه‌ای که جسد مردگان را در آن نهند.
(خُ) [ ع. ] (اِ.) ارزن.
(دُ نَ یا نِ) [ ع. دخنه ] (اِ.)
۱- رنگ تیره.
۲- آن چه که برای دود دادن خانه به کار برند.
(~.) (ص.) ساده لوح، کودن.
(دَ) (اِمر.) دهخدا، کدخدا.
(دُ) [ ع. ] (مص ل.) داخل شدن، درآمدن.
