روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
کشته چاه زنخدان توام کز هر طرف
صد هزارش گردن جان زیر طوق غبغب است
«حافظ»
(هُ) [ معر. ] (اِ.) نک داهول.
(اِ.) مترسکی که در مزارع برای شکار کردن یا رماندن حیوانات نصب می‌کنند.
[ ع. ] (ص.) زیرک، باهوش. ج. دهات.
(اِ.) نک دیهیم، تاج.
(یِ) [ ع. داهیه ] (ص.) زیرک، باهوش.
(اِ.) نوبت، نوبت بازی یا تیراندازی.
(دَ) (مص م.) حق تقدم برای حریف قایل شدن.
(زَ دَ) (مص ل.)
۱- به نوبت خود بازی کردن.
۲- ادعای امری کردن.
۳- نقش نشستن به مراد، به هدف رسیدن.
(ص فا.) مدعی، ادعا کننده.
(وُ) (اِ.) نک داوودی.
(وَ) [ په. ] (ص.) قاضی، حکم.
(~.) [ په. ]
۱- (حامص.) قضاوت کردن.
۲- شکایت کردن.
۳- ستیزه، جنگ.
۴- (اِ.) واقعه.
(طَ لَ) [ ع - فا. ] (ص مر.) آن که به اراده خویش آماده شود که کاری را بر عهده گیرد.
(اِ.)نوعی گل درشت و پُر پر به رنگ -های سرخ، زرد و سفید.
(تَ) (مص ل.) نقش نشستن به مراد، به هدف رسیدن.
(اِ.) = داون: یکی از جامه‌های زنان (در ردیف سماخچه و پیرهن نام برند).
(اِ.) هر چینه و طبقه از دیوار گلی.
[ ع. ] (اِ.) عادت، خو.
(یِ) [ ع. دائر ] (ص. اِفا.)۱ - گردنده.
۲- آباد، معمور.
۳- رایج، متداول.
۴- گردان، چرخنده.
۵- متعلق، وابسته.
(~. شُ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.)
۱- به گردش افتادن، به جریان افتادن.
۲- آباد شدن، معمور شدن.
