روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
عروسی بس خوشی ای دختر رز
ولی گه گه سزاوار طلاقی
«حافظ»
(پَ وَ)(حامص.) پرورش و تکثیر جانوران اهلی.
(پِ زِ) (اِمر.) پزشک مخصوص جانوران.
(اِمر.) جایی که برای شکار کردن جانوران دام گذارند.
(ص مر.) شکارچی.
(یَ یا یِ) [ ع. دامیه ] (اِ.) سرشکستگی که از وی خون آید، زخم خون افشان.
۱ - ریشه دانستن.
۲- (فع.) مفرد امر حاضر از «دانستن»
۳- (ص فا.) در ترکیبات به معنی «داننده» آید: حساب دان، ریاضی دان. قدردان.
(اِ.)
۱- دانه.
۲- بذر گیاه. ؛ ~ پاشیدن کنایه از: تطمیع کردن و به جانب خود آوردن.
[ په. ] (ص فا.) عالم، دانشمند. ج. دانایان.
[ په. ] (حامص.)
۱- آگاهی، وقوف.
۲- علم، دانش.
(جِ)(اِمصغ.) = دانچه: عدس، مرجمک.
[ فر. ] (اِ.) رقص.
(نِ تَ) [ په. ] (مص ل.)۱ - با خبر شدن.
۲- شناختن.
۳- توانستن.
۴- به حساب آوردن، پنداشتن.
۵- فهمیدن.
(نِ تِ یا تَ) (ص مف.)
۱- آن چه که مورد آگاهی و اطلاع است.
۲- معلوم.
۳- مشهور.
۴- توانسته.
(نْ) [ فر. ] (اِ.) مجلس رقص، جای رقص دسته جمعی.
(نِ) [ په. ] (اِمص.) علم، معرفت.
(~.) (ص فا.)
۱- آن که علم آموزد.
۲- شاگرد مدرسه.
(~. پِ یا پَ)(ص فا.)علم جوینده، طالب علم.
(~.) (ص فا.)
۱- طالب علم، جوینده علم.
۲- شاگرد دوره آموزش عالی. ج. دانشجویان.
(~. سَ) (اِمر.)
۱- محل فراگیری دانش.
۲- مدرسه‌ای که معلم و دبیر برای آموزشگاه‌ها تربیت می‌کند.
(نِ شَ) [ تر. ] (اِ.) = دانشمق:
۱- اجتماع برای مشورت، کنکاج.
۲- مجلس مشورت، مجلس عام.
