روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
به نیم بوسه دعایی بخر ز اهل دلی
که کید دشمنت از جان و جسم دارد باز
«حافظ»
(فِ عِ) [ ع. دافعه ] (اِفا.) دفع کننده، برطرف کننده.
(فِ) [ ع. ] (اِفا.) آب که به شدت از محل ریزد، ریزان.
[ تر. ] (اِ.)
۱- تیر بی پر.
۲- بالاپوش ؛ کینک، یاپونچی.
(اِ.)
۱- عقاب.
۲- مرغی لاشخور از نوع کرکس.
(لّ) [ ع. ] (اِفا.) دلالت کننده، هدایت کننده، نشان دهنده.
خال (اِمر.) نهال نو نشانده و پیوند نکرده.
(بُ) (اِصت.) (عا.) = دامبول. دیمبول: صدای ناشی از نواختن سازهای موسیقی.
(اِ.)۱ - راهرو سرپوشیده.۲ - کوچه سر - پوشیده.
(ص فا.) محافظ کاروانسرا.
(اِمر.) پولی که دالاندار به عنوان انعام از خریداران اجناس کاروانسرا می‌گرفت.
(اِ.) = دولای:
۱- اقیانوس.
۲- دریا.
(اِمر.) رییس روحانیان تبت.
(بُ) (ص مف.) برشی به شکل هفت "۷" و هشت "۸" که جهت زیبایی در لبه بعضی از لباس‌های زنانه و یا پرده داده می‌شود.
(زِ) (اِمر.) پرستو. دالبوز و دالبزه نیز گویند.
(لِ یا لَ) [ ع. داله ]
۱- (اِفا.) مؤنث دال ؛ راهنما، هادی.
۲- (اِ.) آشنایی.
۳- ناز.
۴- جرأت، گستاخی.
[ په. ] (اِ.)
۱- جانوران بی آزاری مانند آهو، گوزن.
۲- جانور اهلی.
[ په. ] (اِ.) بند، تله، تور ماهیگیری.
(مَ ض لُِ) [ ع. ] (جمله دعایی) سایه اش پاینده باد، بر دوام و پایدار باد سایه وی.
[ په. ] (اِ.)
۱- مرد تازه زن گرفته.
۲- شوهر دختر یا خواهر.
(مَ اِ تُ) [ ع. ] (جمله فعلی دعایی) پیوسته باد فیض رسانی‌های او (در خطاب به علما نویسند).
