روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
حالیا خانه برانداز دل و دین من است
تا در آغوش که می‌خسبد و همخانه کیست
«حافظ»
(بُ دَ) [ ع. ] جِ بدل، بدیل ؛ شریفان، کریمان.
(بَ لِ) (ص مر.)
۱- حیوان سرکش.
۲- آدم گردنکش، یاغی.
(بَ دَ) [ ع - فا. ] (ص.) قلابی، غیراصلی.
(~.) [ ع - فا. ] (اِ.) جواهرات و زیورآلات بدلی و غیراصل.
(بَ مَ سَّ) [ فا. ازع ] (ص مر.) (عا.) = بدمصب: بدمذهب.
(~. مَ) (ص مر.) کسی که در مستی عربده کشد و شرارت کند، آن که پس از مست شدن هرزه گویی کند.
(~. مَ ظَ نِّ) [ فا - ع. ] (ص مر.) بدگمان، بدظن.
(~. مَ ظَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) آنچه در نظر خوش نیاید.
(~. مِ) (ص مر.)۱ - نامهربان.
۲- بد - اندیش.
(بَ تُ) [ انگ. ] (اِ.) نوعی ورزش شبیه تنیس که دو یا چهار بازیکن دارد.
(بَ دَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- ساختمان کامل یک موجود زنده.
۲- تن، پیکر.
(بَ دَ)(اِمر.) تمرین‌ها و ورزش‌های ویژه برای تقویت ماهیچه‌ها و ایجاد یا حفظ تناسب در اندام‌های بیرونی، پرورش اندام.
(بَ)(ص مر.) دارای شهرت بد، معروف به بدی.
(بَ. نَ) [ فا - ع. ] (ص مر.)بدنژاد، بد اصل.
(~. نَ) (ص مر.)
۱- بدشکل، زشت.
۲- بسیار نازک و تُنُک.
۳- نشان دهنده تمام بدن.
(بَ دَ نِ یا نَ) [ ع. ] (اِ.) تنه، پیکر.
(بِ دِ بِ) (اِمص.) (عا.)
۱- داد و ستد، معامله.
۲- مبادله، رد و بدل.
۳- روابط پنهانی متقابل.
(بِ دِ) (ص فا.)
۱- دارای بدهی.
۲- مدیون.
(~.) (حامص.) عمل بدهکار، وامداری، قرض داری. مق بستانکاری.
(~.) (اِ.)
۱- آنچه بدهکار باید به بستانکار بپردازد.
۲- قرض.
