روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
مستی به آب یک دو عنب وضع بنده نیست
من سالخورده پیر خرابات پرورم
«حافظ»
(~.)(ص مر.)تندخو، زشت خوی.
(~. دِ) (ص مر.)
۱- بزدل، ترسو.
۲- بدگمان.
(بَ) [ ع. ] (اِ.) ماه شب چهارده، ماه کامل.
(بَ) (ص مر.) وحشی، سرکش.
(بَ رَ ق ِ) [ ع. بدرقه ]
۱- (اِ.) راهنما، راهبر.
۲- (اِمص.) مشایعت.
(بَ رِ) [ ع. بدره ] (اِ.) همیان، کیسه پول.
(بِ) (اِ.) وداع، خداحافظی.
(~. گُ تَ) (مص ل.) خداحافظی ک ردن.
(~.) (ص.) بدقیافه، زشت، دارای وضع ظاهری ناخوشایند.
(بَ زَ رِ) (ص مر.)ترسو، بددل.
(بَ دَ) (اِ.) وجب.
(بِ دَ. شُ دَ) (مص ل.) بدست آمدن، حاصل شدن.
(بَ. س ِ) (ص فا.) بداندیش، بدخواه.
(~.) (ص.) بداقبال، آن که اغلب حوادث ناگوار در زندگی اش رخ می‌دهد. مق. خوش شانس.
(بِ) [ ع. ] (ص.) تازه، نوآیین. ج. ابداع، بِدَع.
(بِ عَ) [ ع. بدعه ] (اِ.) نوآوری، به ویژه رسم یا آیین تازه‌ای که مورد پذیرش قرار نگرفته یا مخالف سنت پذیرفته شده باشد.
(بَ. عُ نُ) (ص مر.) بدخلق، بدرفتار.
(~. ق ِ لِ) [ فا - تر. ] (ص مر.) بهانه گیر، بدسلوک.
(بَ دَ) [ ع. ] (ص.) کریم، شریف. ج. ابدال، بدلا.
(بَ دَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- هر چیزی که به جای دیگری واقع شود.
۲- عوض، جانشین. ج. بُدلا.
