روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
بوي غرور مي‌وزد از باغ خاطرم
يارب مباد قسمت اين باغ خرمي
«پژمان بختياري»
(بَ. شُ دَ) (مص ل.) قسمت شدن، تقسیم شدن.
(بَ یِ) [ په. ] (اِمص.) درگذشتن. عفو کردن.
(بَ یَ دِ) (ص فا.) عفو کننده، رحم کننده.
(بَ) (ص فا. اِ.) کسی که از جانب وزارت کشور امور یک بخش را تحت نظر فرماندار ادراه کند.
(~.)
۱- (حامص.) عمل و شغل بخشدار.
۲- (اِ.) محلی که بخشدار در آن حوزه خود را اداره کند.
(بَ ش ِ) [ په. ]
۱- (اِمص.)داد، دهش.
۲- انعام.
۳- (اِ.) تقدیر، سرنوشت.
(بَ مِ) (اِمر.) حکم یا دستوری که از طرف مسؤلین سازمان برای اطلاع تمام کارکنان یک مؤسسه ابلاغ شود.
(بَ دَ) (مص ل.)
۱- رحم کردن.
۲- بخشیدن.
(بَ دَ) [ په. ] (مص م.)
۱- عطا کردن.
۲- عفو کردن.
(بَ دِ) (ص مف.)
۱- عطا شده.
۲- عفو شده.
(بُ) [ ع. ] (اِ.) تنگ چشمی، خسُت.
(بُ) (اِ.) حلقه و زنجیری که دست و پای چهارپایان را بدان بندند. بخا نیز گویند.
(بُ خُ. بُ) (ص.) حقه باز، بدکار.
(بِ یا بُ) [ ع. ] (اِ.)
۱- هر ماده‌ای که در آتش ریزندو بوی خوش دهد.
۲- صمغ درخت روم که بخور آن خوشبو است.
۳- در فارسی، هر دارویی که جوشانده و بخار آن استشمام گردد.
۴- بخار آب گرم یا داروی ...
(بُ خُ) (ص.)
۱- رنگ خاکستری سیر.
۲- هر چیز به رنگ خاکستر.
(بَ دَ) (مص م.) حلاجی کردن.
(بَ دِ)(ص مف.) پنبه زده شده ؛ حلاجی شده.
(بَ) [ ع. ] (ص.) چشم تنگ، خسیس. ج. بخلاء.
(بَ یِ) (اِ.)
۱- کوکی که روی پارچه با دست یا چرخ خیاطی بزنند.
۲- دوختن بخشی از بدن که در اثر عمل جراحی شکافته شده باشد. ؛ اهل ~ اهل فن، صاحب سررشته، وارد به کار. ؛ ...
(~. زَ دَ) (مص م.)
۱- کوک زدن، دوختن.
۲- دوختن بخش جراحی شده بدن.
