روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
بود که لطف ازل رهنمون شود حافظ
وگرنه تا به ابد شرمسار خود باشم
«حافظ»
(بُ کَ دِ) (اِمر.) بتخانه، بت پرستان.
الشکوی (بَ ثَّ شَ کْ وا) [ ع. ] (مص ل.) درد دل کردن، گله و شکایت کردن.
(بَ ثّ) [ ع. ] (مص م.)
۱- بیان کردن.
۲- آشکار کردن.
۳- برانگیختن.
(بَ) [ ع. ] (اِ.) جوش و دانه ریز که روی پوست پیدا شود.
(بَ) (اِ.)
۱- درون دهان.
۲- لُپ.
(بِ) (ص مر.) شایسته، لایق، درخور، به موقع.
(~. وَ دَ) (مص م.)
۱- انجام دادن.
۲- بازشناختن، دریافتن.
(بِ. مَ دَ) (مص ل.) به تنگ آمدن.
(بِ یِ) (حراض.)
۱- در حق کسی، برای کسی.
۲- از جهت، از حیث.
۳- در برابر، در مقابل (برای مقایسه).
(بَ جْ دَ یا بُ جُ دَ) [ ع. ] (اِ.) باطن و حقیقت کاری.
(بِ جِ شْ) (اِ) پزشک، طبیب.
(بُ جُ) (اِ.) نک آشتالنگ.
(بَ کِ) (اِ.)
۱- ایوان، بارگاه.
۲- خانه تابستانی که از همه طرف در و پنجره داشته باشد. بچکم، پچکم، بشکم و بیکم نیز گویند.
(بِ) [ ع. ] (اِ.) جِ بحر؛ دریاها.
(بُ حِ) [ ع. ] (اِ.) میان، وسط.
(بَ) [ ع. ] (ص.) ناب، ساده، ویژه.
(بَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- مذاکره.
۲- گفتگو.
(بَ) [ ع. ] (اِ.)۱ - دریا. ج. بحار.
۲- وزن شعر.
(بُ) [ ع. ] (اِ.) آشفتگی و تغییر حالت ناگهانی، بالاترین مرحله یک جریان.
(~.) [ ع - فا. ] (ص نسب.) منسوب به بحران.
۱- تغییر حالت و آشفتگی مریض.
۲- وضع غیرعادی در امری از امور مملکتی.
