روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
هر چند ما بدیم تو ما را بدان مگیر
شاهانه ماجرای گناه گدا بگو
«حافظ»
(دَ) (اِمر.) طرف بالاتر.
(اِ.) = بالال: نک پالار.
(اِفا.)
۱- بالارونده.
۲- آسانسور.
(اِ.) دهلیز خانه.
[ فر. ] (اِ.)
۱- تعادل.
۲- دستگاهی برای اندازه گیری جرم یا وزن، ترازو. (فره).
۳- حالتی در یک واکنش شیمیایی که در آن واکنش دهنده‌ها و فرآورده‌های واکنش از قوانین پایستگی جرم و بار پیروی کنند، موازنه. (فره).
(اِمر.)
۱- پوششی که هنگام خواب بر روی خود اندازند، لحاف.
۲- جامه‌ای که روی لباس‌های دیگر پوشند.
(لِ) [ فر. ] (اِ.) یکی از هنرهای ترکیبی و آن تجسم و نمایش یک موضوع است به وسیله نوعی رقص علمی و حرکات مشکل همراه با موزیک.
(بِ تَّ) [ ازع. ] (ق.) تبعاً، درنتیجه.
(لِ یَ) [ فر. ] (اِ.) رقاصه حرفه‌ای.
(لِ) (اِمص.) نمو، بالیدن.
(~.) [ تر - مغ. ] (اِ.) واحد مقیاس برای زر و سیم.
(~.) (اِ.) = بالشت: وسیله‌ای به شکل کیسه چهارگوش که آن را با ماده نرمی مثل پر، پنبه، پشم شیشه یا اسفنج پر کرده و در هنگام خواب یا استراحت سر را روی آن می‌گذارند، متکا، مسند.
(بِ طَّ) [ ازع. ] (ق.) طبعاً، از روی سرشت.
(بِ لْ عَ) [ ازع. ] (ق.) برعکس، به عکس.
(لَ) (اِ.): نک پالغ.
(لِ) [ ع. ] (ق.) افزون، بیش.
(~.) [ ع. ] (اِفا.)
۱- به حد بلوغ رسیده.
۲- رسا.
(بِ لْ فَ) [ ازع. ] (ق.) فرضاً، از روی فرض.
(بِ لْ فِ) [ ع. ] (ق.) فعلاً، اکنون.
(بِ لْ قُ وِّ) [ ع. بالقوه. ] (ق.) به قوت، به حالت قوت. مق بالفعل.
