روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
طبیب شهر که هر درد را دوایی گفت
به درد عشق نداند کسی چه درمان گفت
«وصال شیرازی»
(اَ یا اُ) [ ع. ] (اِ.) جِ وزن ؛ سنگینی‌ها.
( اُ ) [ ع. ] (اِ.) جِ وسخ ؛ چرک‌ها.
(اُ یا اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ وسط ؛ میان‌ها، میانه‌ها.
(اَ دَ) (مص م.) افشاندن.
(اُ نِ) (اِ.) افسانه.
(اَ وِ) (اِ.) کتاب دینی زرتشتیان که شامل پنج بخش می‌باشد.
۱- یسنا.
۲- اوستا، ویسپَرد.
۳- وَندیداد.
۴- یشتا.
۵- خرده اوستا.
(اُ. عَ لَ. کَ دَ) (مص ل.) از سر و ته لباس زدن.
(اَ) (اِ.) نک استام.
(اَ یا اُ سَ) [ ع. ] (ص تف.)
۱- پسندیده تر.
۲- برگزیده.
۳- میانه، میانین.
(اَ یااُ سَ) [ ع. ] (ص تف.) فراخ تر، وسیع تر.
(او سَ نِ) (اِ.) افسانه.
(اُ) [ تر. ] (اِ.)
۱- پسر.
۲- غلام.
(اَ یا اُ) [ ع. ] (اِ.) جِ وصف ؛ صفت‌ها، چگونگی‌ها.
(اَ یا اُ) [ ع. ] جِ وصل ؛ پیوندها، بندها.
(اَ یا اُ) [ ع. ] (اِ.) جِ وصی ؛ وکیل‌ها.
(اَ یا اُ) [ ع. ] (اِ.) جِ وضح.
۱- پیری.
۲- سفیدی ماه و سفیدی پیشانی اسب.
۳- پیرایه‌ای از سیم.
(اَ یا اُ) [ ع. ] (اِ.) جِ وضع.
۱- هیئت‌ها، شکل‌ها.
۲- احوال. ؛~ کسی را بی ریخت کردن آرامش کسی را به هم زدن، وضع کسی را به هم ریختن. ؛~ و احوال چگونگی کارها، ...
(اَ یا اُ ضَ) [ ع. ] (ص تف.) آشکارتر، روشن تر.
(اَ یا اُ) [ ع. ] (اِ.) جِ وطن ؛ میهن‌ها.
(اَ یا اُ یِ) [ ع. ] (اِ.) جِ وعاء.
۱- ظرف‌ها.
۲- مجاری ترشحی بدن.
